Ιστορικά στοιχεία για το χωριό Μαράσια - Μέρος 5ο

Ομιλία για την ιστορία του χωριού Μαράσια
με τίτλο " Ιστορικά στοιχεία για το χωριό Μαράσια "
που έγινε από το φιλόλογο καθηγητή Αθανάσιο Μαρίφη
στην Κοινότητα Μαρασίων
την Κυριακή 3 Αυγούστου 2014.

Δεκαετία του `40

 Μπέης

1947 Στο σκάψιμο της σκούπας (Φουρκάλια)

1949 Γέφυρα (Με Τούρκους στρατιώτες)

1950

1950

Κάλαντα

Δεκαετία του `50 - Πλατεία

1951 – Στο σταθμό του τρένου

1952 . Λίγο πριν την αναχώρηση για το στρατό

1952. Στην παλιά εκκλησία

1953.Κάλαντα

1953. Κάλαντα μπροστά στο σπίτι του Ναλμπάντη

1953. Καταστροφή της σιδηροδρομικής γραμμής από πλημμύρα

1954. Στην πλημμύρα του χειμώνα

1954. Γέφυρα

1954 Εκδρομή ΣΤ΄Δημοτικού

Δεκαετία του `50

Κουρείο (ώρα εργασίας)

Μέσα της δεκαετίας του `50

Κουρείο (ώρα εργασίας)

Δεκαετία του `50.Γέφυρα Μαρίτσας-Άρδα

Δεκαετία του `50 . Διασκέδαση

1956 . Καρναβάλι

10ετία '50 Παρέλαση Μάηδων (Μπροστά από το παντοπωλείο του Μίμη)

1958. Χορός στο έθιμο του Μπέη

1958. 

Γεωργικές εργασίες. 

Κοπριά στο χωράφι …..

1959.Χορός στο έθιμο του Μπέη

1959.Μάιος.Βαρκάδα στη Μαρίτσα

Δεκαετία του `50 . Ενθύμιον λησμονιάς

1962. Βρέξιμο ποδιών νύφης ανήμερα τ` Αγιαννιού

Δεκαετία του `60 . Στο καφενείο του Τσιάνη

1966. Τεατζήδες μετά τη βολή της Κυριακής

1967 . Δημοτικό Σχολείο

1970.Στο καφενείο

1970.Στο κουρείο

1970. Τεατζήδες-Παρέλαση 28^ης Οκτωβρίου

Αρχές της δεκαετίας του `70.

Τσιαρνίκι στη Μαρίτσα

Δεκαετία του 1970. Χειμώνας

1975. Γυμναστικές επιδείξεις

2011 - 19 Ιουνίου

Έφυγε η Κυρά των Μαρασίων

Η γυναίκα σύμβολο των Εβριτών η Βασιλική Λαμπίδου – Φωτακάκη, γνωστότερη στο πανελλήνιο ως η ηρωική «Κυρά των Μαρασίων» απεβίωσε χθες σε ηλικία 107 ετών.

Η Βασιλική Λαμπίδου - Φωτακάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμοτείχου και έπειτα στο Σάκκο Ορεστιάδας.

Παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Κι όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, σε δύσκολες εθνικές στιγμές, άρχισε να βλέπει σαν δικά της παιδιά, όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα.

Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια. Το σπίτι της ήταν το τελευταίο του χωριού, κτισμένο δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο των Μαρασίων. Συμμεριζόμενη από κοντά τα προβλήματα των νεαρών στρατιωτών, καθώς ζούσαν μακριά από τις οικογένειές τους, πήρε την μεγάλη απόφαση να τους συμπαρασταθεί  σαν να ήταν η πραγματική τους μάνα.

Για περίπου πενήντα χρόνια ήταν αυτή που ύψωνε καθημερινά την Ελληνική σημαία στην αυλή του σπιτιού της στο χωριό Μαράσια, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Για την προσφορά της στην πατρίδα είχε τιμηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Ελληνικό Στρατό, την Ακαδημία Αθηνών και όλη την τοπική κοινωνία.