16 Οκτωβρίου 1912
Από τον Οκτώβριο του 1912 μέχρι το Μάρτιο του 1913 , συμμαχικός στρατός
( Βουλγαρία -Σερβία- Μαυροβούνιο ) πολιορκούσε την Αδριανούπολη . Ο πόλεμος ήταν πολύ σκληρός , χωρίς διακοπή . Στο τέλος οι σύμμαχοι κατάφεραν να πάρουν την Αδριανούπολη και στις 27 Μαρτίου 1913 ο βασιλιάς της Βουλγαρίας Φερδινάνδος μπήκε στην πόλη .
Στη διάρκεια της πολιορκίας έγιναν πολλές και πολύνεκρες μάχες στα Μαράσια .
Η θέση του χωριού είναι ιδανική για κάποιον που θέλει να επιτεθεί στην Αδριανούπολη , ιδιαίτερα με το πυροβολικό . Γι` αυτό γίνονταν λυσσώδεις μάχες
και προσπαθούσαν και οι δυο αντίπαλοι να καταλάβουν το μέρος του χωριού και ιδιαίτερα το ύψωμα Παπάς-Τεπέ , όπως και το απέναντι ύψωμα Καρτάλ-Τεπέ ( Ρίζια-Καστανιές ) .
Οι Τούρκοι αποφάσισαν να κάνουν αντεπίθεση , για να σπάσουν τον κλοιό , στις 16 Οκτωβρίου το βράδυ . Ο Hafiz Rakim Ertur , που ήταν από την Αδριανούπολη και έζησε τα γεγονότα , διηγείται :
" Οι δυνάμεις που θα έπαιρναν μέρος στην επίθεση της Τρίτης , 16 Οκτωβρίου , βγήκαν από το στρατόπεδο μόλις νύχτωσε . Η επίθεση θα γινόταν στο Μαράς .
Όπως έμαθα , οι ανιχνευτές του ιππικού του Κάστρου ( Αδριανούπολη ) έκαναν
αναγνώριση , είδαν ότι ο εχθρός εκεί ήταν αδύναμος και το ανέφεραν . Με βάση αυτή την αναφορά οι επιτελείς του Κάστρου οργάνωσαν αυτήν την επίθεση . H επίθεση κρατιόταν μυστική .
Το μέρος που λέγεται Μαράς ήταν μέρος χωρίς όπλα .Ο εξοπλισμός του άρχισε μετά την έναρξη του πολέμου . Αν ο εχθρός , γνωρίζοντας ότι το μέρος ήταν χωρίς όπλα , έκανε επίθεση από εκεί , θα έπαιρνε τα υψώματα που ελέγχουν όλη την περιοχή και ακόμα από τις πρώτες μέρες θα άρχιζε να βομβαρδίζει την πόλη .
Το Μαράς είναι ένα τέτοιο μέρος που μοιάζει με ασπριδερό πίνακα . Εγώ πήγα εκεί , τα γύρισα τα μέρη και τα είδα . Για εμάς ήταν πολύ δύσκολο να κάνουμε στρατιωτικές επιχειρήσεις . Διότι εμείς είχαμε τη στενή πλευρά αυτού του μέρους ( σ.τ.μ. τη μεριά από τον ποτάμό Έβρο ) , τη φαρδιά πλευρά ( σ.τ.μ. από τον Άρδα ) την είχαν οι Βούλγαροι . Ήταν πολύ δύσκολο για εμάς να αλλάξουμε θέση .
Απ` ότι πληροφορήθηκα , στην αρχή του πολέμου , οι επιτελείς έκοψαν ελπίδες από αυτό το μέρος και αποφάσισαν να το αφήσουν . Οι πιο αιματηρές μάχες για το Κάστρο έγιναν στο Μαράς . Στον πόλεμο για το Κάστρο , σε κανένα άλλο μέρος δεν έγιναν τόσο βίαιες συγκρούσεις όσο στο Μαράς .
Στις εφτά το βράδυ άρχισαν οι πυροβολισμοί των πεζικάριων . Αυτές οι αψιμαχίες
συνεχίστηκαν αμοιβαία μέχρι το πρωί .Ο πραγματικός πόλεμος άρχισε στις δύο το πρωί . Οι ομοβροντίες των κανονιών που χτυπούσαν από το Μαράς έκαναν τα τζάμια της πόλης να τρίζουν . Τα κανόνια έριχναν κατά ομάδες , ο ήχος τους δε σταματούσε καθόλου . Παρακολουθούσαμε τον πόλεμο από ένα ψηλό σπίτι με τα κυάλια . Και από τις δυο μεριές τα θραύσματα των οβίδων έπεφταν σαν βροχή . Τα υψώματα του Μαράς καίγονταν . Αυτές οι μάχες είναι πολύ διάσημες . Έμειναν σαν οι μάχες της 15-16 Οκτωβρίου .
Τι κερδίσαμε από αυτήν την αντεπίθεση ; Τίποτα , όπως λένε οι αξιωματικοί μας .
Πάθαμε πολλές ζημιές . Αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου , χωρίς να τα αξιολογήσω . Συζήτησα με αξιωματικούς . Από τα λεγόμενα και τις εκτιμήσεις τους
φαίνεται ότι η μάχη δεν οργανώθηκε σωστά , δεν έγινε σωστή αναγνώριση και εκτίμηση των δυνάμεων του αντιπάλου .
Στη μάχη εκείνης της ημέρας πήρε μέρος και η Μεραρχία της Κομοτηνής . Αυτοί πρώτα άρχισαν να διαλύονται και να φεύγουν . Μετά άρχισαν να διαλύονται και οι υπόλοιποι . Γρήγορα η κατάσταση επιδεινώθηκε . Χάσαμε πολλά όπλα . Δεν κάναμε σωστή εκτίμηση και είχαμε μεγάλες απώλειες .
Στη μάχη στο Μαράς οι Βούλγαροι είχαν 59 νεκρούς και 549 τραυματίες . Εμείς 103 νεκρούς και 590 τραυματίες . "
( Βουλγαρία -Σερβία- Μαυροβούνιο ) πολιορκούσε την Αδριανούπολη . Ο πόλεμος ήταν πολύ σκληρός , χωρίς διακοπή . Στο τέλος οι σύμμαχοι κατάφεραν να πάρουν την Αδριανούπολη και στις 27 Μαρτίου 1913 ο βασιλιάς της Βουλγαρίας Φερδινάνδος μπήκε στην πόλη .
Στη διάρκεια της πολιορκίας έγιναν πολλές και πολύνεκρες μάχες στα Μαράσια .
Η θέση του χωριού είναι ιδανική για κάποιον που θέλει να επιτεθεί στην Αδριανούπολη , ιδιαίτερα με το πυροβολικό . Γι` αυτό γίνονταν λυσσώδεις μάχες
και προσπαθούσαν και οι δυο αντίπαλοι να καταλάβουν το μέρος του χωριού και ιδιαίτερα το ύψωμα Παπάς-Τεπέ , όπως και το απέναντι ύψωμα Καρτάλ-Τεπέ ( Ρίζια-Καστανιές ) .
Οι Τούρκοι αποφάσισαν να κάνουν αντεπίθεση , για να σπάσουν τον κλοιό , στις 16 Οκτωβρίου το βράδυ . Ο Hafiz Rakim Ertur , που ήταν από την Αδριανούπολη και έζησε τα γεγονότα , διηγείται :
" Οι δυνάμεις που θα έπαιρναν μέρος στην επίθεση της Τρίτης , 16 Οκτωβρίου , βγήκαν από το στρατόπεδο μόλις νύχτωσε . Η επίθεση θα γινόταν στο Μαράς .
Όπως έμαθα , οι ανιχνευτές του ιππικού του Κάστρου ( Αδριανούπολη ) έκαναν
αναγνώριση , είδαν ότι ο εχθρός εκεί ήταν αδύναμος και το ανέφεραν . Με βάση αυτή την αναφορά οι επιτελείς του Κάστρου οργάνωσαν αυτήν την επίθεση . H επίθεση κρατιόταν μυστική .
Το μέρος που λέγεται Μαράς ήταν μέρος χωρίς όπλα .Ο εξοπλισμός του άρχισε μετά την έναρξη του πολέμου . Αν ο εχθρός , γνωρίζοντας ότι το μέρος ήταν χωρίς όπλα , έκανε επίθεση από εκεί , θα έπαιρνε τα υψώματα που ελέγχουν όλη την περιοχή και ακόμα από τις πρώτες μέρες θα άρχιζε να βομβαρδίζει την πόλη .
Το Μαράς είναι ένα τέτοιο μέρος που μοιάζει με ασπριδερό πίνακα . Εγώ πήγα εκεί , τα γύρισα τα μέρη και τα είδα . Για εμάς ήταν πολύ δύσκολο να κάνουμε στρατιωτικές επιχειρήσεις . Διότι εμείς είχαμε τη στενή πλευρά αυτού του μέρους ( σ.τ.μ. τη μεριά από τον ποτάμό Έβρο ) , τη φαρδιά πλευρά ( σ.τ.μ. από τον Άρδα ) την είχαν οι Βούλγαροι . Ήταν πολύ δύσκολο για εμάς να αλλάξουμε θέση .
Απ` ότι πληροφορήθηκα , στην αρχή του πολέμου , οι επιτελείς έκοψαν ελπίδες από αυτό το μέρος και αποφάσισαν να το αφήσουν . Οι πιο αιματηρές μάχες για το Κάστρο έγιναν στο Μαράς . Στον πόλεμο για το Κάστρο , σε κανένα άλλο μέρος δεν έγιναν τόσο βίαιες συγκρούσεις όσο στο Μαράς .
Στις εφτά το βράδυ άρχισαν οι πυροβολισμοί των πεζικάριων . Αυτές οι αψιμαχίες
συνεχίστηκαν αμοιβαία μέχρι το πρωί .Ο πραγματικός πόλεμος άρχισε στις δύο το πρωί . Οι ομοβροντίες των κανονιών που χτυπούσαν από το Μαράς έκαναν τα τζάμια της πόλης να τρίζουν . Τα κανόνια έριχναν κατά ομάδες , ο ήχος τους δε σταματούσε καθόλου . Παρακολουθούσαμε τον πόλεμο από ένα ψηλό σπίτι με τα κυάλια . Και από τις δυο μεριές τα θραύσματα των οβίδων έπεφταν σαν βροχή . Τα υψώματα του Μαράς καίγονταν . Αυτές οι μάχες είναι πολύ διάσημες . Έμειναν σαν οι μάχες της 15-16 Οκτωβρίου .
Τι κερδίσαμε από αυτήν την αντεπίθεση ; Τίποτα , όπως λένε οι αξιωματικοί μας .
Πάθαμε πολλές ζημιές . Αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου , χωρίς να τα αξιολογήσω . Συζήτησα με αξιωματικούς . Από τα λεγόμενα και τις εκτιμήσεις τους
φαίνεται ότι η μάχη δεν οργανώθηκε σωστά , δεν έγινε σωστή αναγνώριση και εκτίμηση των δυνάμεων του αντιπάλου .
Στη μάχη εκείνης της ημέρας πήρε μέρος και η Μεραρχία της Κομοτηνής . Αυτοί πρώτα άρχισαν να διαλύονται και να φεύγουν . Μετά άρχισαν να διαλύονται και οι υπόλοιποι . Γρήγορα η κατάσταση επιδεινώθηκε . Χάσαμε πολλά όπλα . Δεν κάναμε σωστή εκτίμηση και είχαμε μεγάλες απώλειες .
Στη μάχη στο Μαράς οι Βούλγαροι είχαν 59 νεκρούς και 549 τραυματίες . Εμείς 103 νεκρούς και 590 τραυματίες . "
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου