Σούρβα

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς , όπως σ` όλη την Ελλάδα , τα παιδιά έλεγαν τα κάλαντα . Ιδιαίτερο έθιμο στην περιοχή της Θράκης ήταν η σούρβα και γινόταν ανήμερα την Πρωτοχρονιά .

Πάνω σε ένα χλωρό κλαδί κρανιάς έβαζαν πολύχρωμες κλωστές .
Αυτό το στολισμένο κλαδί ήταν η σούρβα .
Κάθε παιδί με τη σούρβα στο χέρι και μαζί με άλλα παιδιά , παρέες-παρέες , το πρωί  της Πρωτοχρονιάς , γύριζαν το χωριό και επισκέπτονταν όλα τα σπίτια .
Στην είσοδο του σπιτιού τα παιδιά , χτυπώντας με τη σούρβα τους νοικοκυραίους στη ράχη ,  έλεγαν :

                                     Σούρβα σούρβα
                                     κι του χρον`
                                     κι τ` Αγίου Βασιλείου
                                     χρόνια πουλά

Οι νοικοκυραίοι κερνούσαν και φίλευαν τα παιδιά .
Οι βαφτιστικοί και οι βαφτιστικές ( τα αδεξίμια ) πήγαιναν στο νονό ή στη νονά , για να τους κάνουν σούρβα.
Ο νονός ή η νονά έδινε γλυκά και δώρα στα παιδιά .
Το χτύπημα της σούρβας στη ράχη γινόταν για να μεταδοθεί η δύναμη του χλωρού δέντρου , που έκρυβε μέσα του την αναγέννηση, στον επισκεπτόμενο , για υγεία και ευτυχία .
Η λέξη σούρβα προέρχεται από την κρανιά , που σε πολλά μέρη της Θράκης
ονομάζεται σουρβιά .