Κάλαντα Χριστουγέννων 1

Την παραμονή των Χριστουγέννων τα παλληκάρια του χωριού γυρνούσαν όλο το χωριό παρέες - παρέες , πήγαιναν σ` όλα τα σπίτια και έλεγαν τα κάλαντα μέχρι τα ξημερώματα .
Σε κάθε παρέα το γενικό πρόσταγμα είχε ο μαρμάρ`ς , ο πιο ευπαρουσίαστος , με την καλύτερη και δυνατότερη φωνή και ο πιο χωρατατζής ( ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να είναι ) . Στα χέρια του είχε την τσότρα με το κρασί , για να κερνάει τους νοικοκυραίους . Όλα τα παλληκάρια φορούσαν τραγιάσκες , φουλάρι στο λαιμό και λουλούδι στο πέτο .
Στο δρόμο , βγαίνοντας από το ένα σπίτι για να πάνε στο άλλο  , τα παλληκάρια τραγουδούσαν :

Πα` βγενικό κι αν βγήκαμι
σ` αρχοντικό θα πάμι
θα πάμι στουν αφέντη μας
τουν πολυχρονεμένου
που `χει τα σπίτια τα ψηλά
με τα πολλά παρμάκια
για να τ` ανέβω δεν μπορώ
και πίνω τα φαρμάκια.