Σάββατο του Λαζάρου - Έθιμα

Το Σάββατο του Λαζάρου το πρωί τα παιδιά του χωριού μαζεύονταν σε παρέες , 

γυρνούσαν το χωριό και τραγουδούσαν το τραγούδι του Λάζαρου ,

 κάτι σαν κάλαντα για τη γιορτή της ημέρας , την Ανάσταση του Λαζάρου .

 Οι νοικοκυρές έδιναν αυγά στα παιδιά για το Πάσχα .

Σήμερον έρχεται ο Χριστός

ο επουράνιος Θεός .



Εν τη πόλει Βηθανία,

Μάρθα κλαίει και Μαρία

Λάζαρον τον αδερφόν της

τον γλυκύ και καρδιακό της

τρεις ημέρες τον θρηνούσαν

και τον εμοιρολογούσαν .



Την ημέρα την τετάρτην

κίνησε ο Χριστός για να' ρθει.

και εβγήκε κι η Μαρία

έξω από τη Βηθανία.

Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους

πόδες του φιλεί.

-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,

δεν θα πέθαινε ( ο ) αδερφός μου.

Μα κι εγώ τώρα πιστεύω

και καλότατα εξεύρω

ότι δύνασαι αν θέλεις

και νεκρούς να ανασταίνεις.

-Λέγε, πίστευε, Μαρία

άγωμεν εις τα μνημεία



Τότε κι ο Χριστός δακρύζει

και τον Άδη φοβερίζει:

-Άδη, Τάρταρε και Χάρε

Λάζαρε να μη σε πάρει:

Δεύρο έξω Λάζαρέ μου,

φίλε και αγαπητέ μου



Παρευθύς από τον Άδη

ως εξαίσιο σημάδι.

Λάζαρος απενεκρώθη,

ανεστήθη και σηκώθη.

Λάζαρος σαβανωμένος

και με το κηρί ζωσμένος



-Λάζαρε πες μας τι είδες

εις τον Άδη που επήγες;

-Είδα φόβους , είδα τρόμους

είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι

να ξεπλύνω το φαρμάκι

της καρδίας, των χειλέων

και μη με ρωτάτε πλέον.