Βαρβάρα : ένα έθιμο του χωριού μας
"Βαρβάρα"
Ενα από τα έθιμα που συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα είναι η "βαρβάρα".Γίνεται κάθε χρόνο για την ημέρα της γιορτής της αγίας Βαρβάρας στις 4 Δεκεμβρίου.
Το έθιμο είναι η παρασκευή ενός γλυκού θα μπορούσε να το πει κανείς που η βάση του είναι το σιτάρι.Ηδη απο τις προηγούμενες μέρες το σιτάρι τσακιζόταν στο χαβάνι απλωνόταν να στεγνώσει στη συνέχεια έβγαζαν τα χνούδια ώστε να μείνει καθαρό και κάτασπρο,ακολουθούσε το βράσιμο για ώρες πάνω στη φωτιά της ξυλόσομπας.Μέσα στην κατσαρόλα όπου έβραζε το σιτάρι έβαζαν επίσης ξερά κουκιά,φασόλια άσπρα,σύκα,σταφίδες.Αφού έβραζαν όλα μαζί στη συνέχεια την άφηναν να κρυώσει και γινόταν σαν χυλός.Την ημέρα της γιορτής έκοβαν κομμάτια τα έβαζαν σε ένα μπώλ και βάζοντας ζεστό νερό,ζάχαρη και κανέλα ήταν έτοιμο το γλυκό .
Πρωί πρωί ανήμερα της γιορτής έπρεπε η νοικοκυρά του σπιτιού να στείλει "βαρβάρα" στην πεθερά της ,στη μάνα της και τα παιδιά να πάνε στη νονά τους.
Θυμάμαι μικρό παιδί να με ξυπνάει η μάνα μου αχάραγα να γεμίζει το μπακιρτσάκι με "βαρβάρα" και να ξεκινώ από το σπίτι να πάω στης νονάς μου που έμενε στην άλλη άκρη του χωριού.Εκεί με φίλευαν και αφού άδειαζαν το μπακιρτσάκι μου το γέμιζε η νονά με τη δική της "βαρβάρα".
H "βαρβάρα" θυμίζει πολύ το ασουρέ των Τούρκων,αν και αυτοί βάζουν σπόρους ροδιού,ξερά βερύκοκα,φιστίκι Αιγίνης από πάνω και διάφορα άλλα .Σίγουρα το έθιμο ήρθε από την Ανατολή , τώρα ποιός το πήρε από ποιόν δε νομίζω να έχει και τόση σημασία.
Επειδή η "βαρβάρα" έχει βάση το σιτάρι,σε μέρη που δεν τη φτιάχνουνε έχουν την εντύπωση ότι είναι ένα είδος κόλλυβων,αυτό βέβαια δεν ισχύει.Μόλις προχτές ανήμερα της γιορτής της αγίας Βαρβάρας κι ενώ καθόμουνα σε ένα καφέ της Θεσσαλονίκης στο διπλανό τραπέζι κάποιες κυρίες συζητούσαν για αυτό το "περίεργο" πράγμα που λέγεται "βαρβάρα" και που κάποιος πρόσφερε σε κάποια από αυτές και αυτή δεν το δέχτηκε γιατί δεν ήθελε να φάει κόλλυβα.Αν ήξερε τι έχανε...
Στη φωτογραφία είναι το ασιουρέ,μια και δεν έχω φωτογραφία από "βαρβάρα".
Επίσης τη μέρα της γιορτής έλεγαν και το εξής μασάλι:
"Η Βαρβάρα βαρβαρίσ`,ο Σάββας σαβανίσ` κι ο Αη Νικόλας παραχών`."
Θεωρούσαν ότι τη μέρα του Αη Νικόλα σίγουρα θα χιονίζει και μάλιστα πάρα πολύ.
Ενα από τα έθιμα που συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα είναι η "βαρβάρα".Γίνεται κάθε χρόνο για την ημέρα της γιορτής της αγίας Βαρβάρας στις 4 Δεκεμβρίου.
Το έθιμο είναι η παρασκευή ενός γλυκού θα μπορούσε να το πει κανείς που η βάση του είναι το σιτάρι.Ηδη απο τις προηγούμενες μέρες το σιτάρι τσακιζόταν στο χαβάνι απλωνόταν να στεγνώσει στη συνέχεια έβγαζαν τα χνούδια ώστε να μείνει καθαρό και κάτασπρο,ακολουθούσε το βράσιμο για ώρες πάνω στη φωτιά της ξυλόσομπας.Μέσα στην κατσαρόλα όπου έβραζε το σιτάρι έβαζαν επίσης ξερά κουκιά,φασόλια άσπρα,σύκα,σταφίδες.Αφού έβραζαν όλα μαζί στη συνέχεια την άφηναν να κρυώσει και γινόταν σαν χυλός.Την ημέρα της γιορτής έκοβαν κομμάτια τα έβαζαν σε ένα μπώλ και βάζοντας ζεστό νερό,ζάχαρη και κανέλα ήταν έτοιμο το γλυκό .
Πρωί πρωί ανήμερα της γιορτής έπρεπε η νοικοκυρά του σπιτιού να στείλει "βαρβάρα" στην πεθερά της ,στη μάνα της και τα παιδιά να πάνε στη νονά τους.
Θυμάμαι μικρό παιδί να με ξυπνάει η μάνα μου αχάραγα να γεμίζει το μπακιρτσάκι με "βαρβάρα" και να ξεκινώ από το σπίτι να πάω στης νονάς μου που έμενε στην άλλη άκρη του χωριού.Εκεί με φίλευαν και αφού άδειαζαν το μπακιρτσάκι μου το γέμιζε η νονά με τη δική της "βαρβάρα".
H "βαρβάρα" θυμίζει πολύ το ασουρέ των Τούρκων,αν και αυτοί βάζουν σπόρους ροδιού,ξερά βερύκοκα,φιστίκι Αιγίνης από πάνω και διάφορα άλλα .Σίγουρα το έθιμο ήρθε από την Ανατολή , τώρα ποιός το πήρε από ποιόν δε νομίζω να έχει και τόση σημασία.
Επειδή η "βαρβάρα" έχει βάση το σιτάρι,σε μέρη που δεν τη φτιάχνουνε έχουν την εντύπωση ότι είναι ένα είδος κόλλυβων,αυτό βέβαια δεν ισχύει.Μόλις προχτές ανήμερα της γιορτής της αγίας Βαρβάρας κι ενώ καθόμουνα σε ένα καφέ της Θεσσαλονίκης στο διπλανό τραπέζι κάποιες κυρίες συζητούσαν για αυτό το "περίεργο" πράγμα που λέγεται "βαρβάρα" και που κάποιος πρόσφερε σε κάποια από αυτές και αυτή δεν το δέχτηκε γιατί δεν ήθελε να φάει κόλλυβα.Αν ήξερε τι έχανε...
 |
Στη φωτογραφία είναι το ασιουρέ,μια και δεν έχω φωτογραφία από "βαρβάρα".
Επίσης τη μέρα της γιορτής έλεγαν και το εξής μασάλι:
"Η Βαρβάρα βαρβαρίσ`,ο Σάββας σαβανίσ` κι ο Αη Νικόλας παραχών`."
Θεωρούσαν ότι τη μέρα του Αη Νικόλα σίγουρα θα χιονίζει και μάλιστα πάρα πολύ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου