Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

24-25 Νοεμβρίου 1912

24-25 Νοεμβρίου 1912


Ο Κιαζίμ Καραμπεκίρ ήταν στενός φίλος και συνεργάτης του Κεμάλ Ατατούρκ .


Στους βαλκανικούς πολέμους συμμετείχε στην άμυνα της Αδριανούπολης και στις εχθροπραξίες που γίνονταν με το συμμαχικό στρατό ( Βουλγαρία – Σερβία – Mαυροβούνιο ) που πολιορκούσε την πόλη . Στο βιβλίο του Αναμνήσεις από την Αδριανούπολη ( Edirne hatiralari ) διηγείται :



24 Νοεμβρίου 1912

Ο ουλαμός του Doganca ( σ.τ.μ. Ρίζια ) αποκρούστηκε . Δημιουργήθηκε ο φόβος ότι ο εχθρός , αφού πήρε το Doganca θα επιτεθεί στο Μαράς και ότι εμείς δε θα μπορέσουμε να το κρατήσουμε . Ζήτησαν τη γνώμη μου για το αν έπρεπε να εκκενώσουμε το Μαράς .

Ήμουν της γνώμης , εκτός από λόγους ανωτέρας βίας , να μην εκκενώσουμε το Μαράς . Μόνο να μην υπάρχουν εκεί βαρύ πυροβολικό ή πολλά πυροβόλα
εκστρατείας και τα λοιπά . Το πυροβολικό με τις βολές του από τα δυτικά και τα νότια θα μπορούσε να μας βοηθήσει πολύ περισσότερο .

Δέχτηκαν τη γνώμη μου . Απόψε θα αποσυρθούν τα κανόνια από το Μαράς , αύριο
θα γίνει αντεπίθεση στο Doganca .



25 Νοεμβρίου 1912

Ο καιρός είναι βροχερός

Ο βομβαρδισμός της πόλης συνεχίζεται . Το στρατηγείο μας , επειδή δεχόταν συνεχώς πολλά πυρά , μεταφέρθηκε μέσα στο κάστρο , σε ένα χάνι . Μάθαμε ότι και οι πρόξενοι μεταφέρθηκαν μέσα στο κάστρο .

Τη νύχτα ξέσπασε πυρκαγιά στη συνοικία Kadirihane . Λίγο αργότερα ξέσπασε και μια άλλη . Ο βομβαρδισμός συνεχίστηκε λίγο ακόμα .

Οι δυνάμεις μας αφού επιτέθηκαν στο Doganca το πήραν πίσω το βράδυ . Μαθεύτηκε ότι ο εχθρός δεν είχε καθόλου πυροβολικό εκεί . Αργότερα το 32ο Σύνταγμα στάλθηκε στο Μαράς .

Τα ποτάμια απ` άκρη σ` άκρη ήταν γεμάτα λάσπη .

Kazim Karabekir , Edirne hatiralari . Yapi Kredi Yayinlari , Istanbul 2009

Read more...

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Καλή Αποκριά

Εύχομαι σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους
μέσα και έξω από το χωριό

                           Καλή Αποκριά !
                          
                                         Καλή διασκέδαση !

                             Καλά να περάσετε !

Read more...

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Το έθιμο του Μπέη

Κάθε χρόνο , τη Δευτέρα πριν την Κυριακή της Αποκριάς , γιορταζόταν στο χωριό , μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του `60 , το έθιμο του μπέη ( ή κιοπέκ-μπέη )


Το έθιμο αυτό έρχεται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας . Στην πραγματικότητα ξεκινάει από τη Διονυσιακή λατρεία των αρχαίων χρόνων , μια και το κρασί παίζει βασικό ρόλο στη γιορτή . Μπέηδες ήταν οι πλούσιοι Τούρκοι που είχαν μεγάλες περιουσίες και στην ουσία ήταν εξουσία για τον τόπο .

Στο σπίτι του ο Μπέης είχε την καλύτερη κοπέλα του χωριού , γιατρό δικό του , νοσοκόμα , σωματοφύλακες και κάποιον έφορο , για να μαζεύει τους φόρους .
Επειδή την εποχή εκείνη υπήρχε μεγάλη πείνα , πολλοί Χριστιανοί πήγαιναν να δουλέψουν στο σπίτι του μπέη . Δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί . Αντιδρούσαν σ` αυτή την εκμετάλλευση , διαμαρτύρονταν και στο τέλος κατάφεραν να σταματήσει η σκληρή εκμετάλλευση .

Οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν στους Έλληνες να συγκεντρώνονται και να μιλάνε ελεύθερα . Μετά από προσπάθειες τους επέτρεπαν να συγκεντρώνονται την
Αποκριά , να μιλούν ελεύθερα και να λύνουν τα προβλήματά τους . Σιγά-σιγά μπορούσαν να σατιρίζουν τους Τούρκους και να τους πειράζουν , μόνο τη μέρα εκείνη . Το έθιμο συνεχίστηκε , και μετά την απελευθέρωση γινόταν σαν γιορτή
για την απελευθέρωση από την εκμετάλλευση των Τούρκων . Κράτησε , και με τα χρόνια αύξησε το σατιρικό και περιπαικτικό χαρακτήρα του .

Ο μπέης , είναι ένας ώριμος άντρας με μουστάκι και φέσι . Φοράει την παραδοσιακή φορεσιά του χωριού , ποτούρια ( παραγεμισμένα συνήθως με άχυρο ) και γιλέκο .

Έχει ραβδί , πιστόλια και ναργιλέ , όπως ένας κανονικός μπέης .

Δεν είναι μόνος του , έχει και συνοδεία : η φιλενάδα του  η καντίνα ( από το τουρκικό kadin = γυναίκα ) , ο έφορος , ο γιατρός , η νοσοκόμα , σωματοφύλακες , και οι απαραίτητες γκάιντες . Ένας από τους συνοδούς κουβαλάει το τσουβάλι που
βάζουν μέσα το φόρο ( σε ανάμνηση του φόρου που πλήρωναν οι υπόδουλοι στην Τουρκοκρατία ) . Ο «φόρος » είναι σιτάρι και χρήματα .


Ο μπέης παίρνει το « φόρο » , εύχεται στους νοικοκυραίους καλή σοδειά και μπερεκέτ ( προκοπή ) . Η νοικοκυρά κερνάει το μπέη και τη συνοδεία του κρασί ή ούζο , μεζέδες και γλυκά και η συνοδεία φεύγει για το επόμενο σπίτι .

Με την πάροδο του χρόνου ο Μπέης και η συνοδεία του ήταν ανεβασμένοι σε ένα τρακτέρ , για να κάνουν το γύρο του χωριού .

Ο κόσμος πείραζε το μπέη , του τραβούσαν τα ποτούρια και τα μουστάκια , προσπαθούσαν να του κλέψουν την καντίνα , οι σωματοφύλακες κυνηγούσαν τους κλέφτες . Το κέφι ήταν αμείωτο όλη τη μέρα .

Όταν γύριζαν όλα τα σπίτια του χωριού , πήγαιναν στην πλατεία . Εκεί γινόταν η αναπαράσταση των εθίμων : ο Μπέης μετράει το χωράφι όπου θα γίνει η σπορά .

« Ζεύει » δύο άτομα σε ένα ξύλινο αλέτρι , για να οργώσουν το χωράφι . Αυτοί κάνουν κόλπα , λιποθυμούν , ξεφεύγουν , τους φέρνουν πίσω με το ζόρι .


( η φωτογραφία δεν είναι από το χωριό αλλά από τις Καστανιές )

Ακολουθεί η σπορά . Ο Μπέης σπέρνει με το χέρι , μαζί με τον έφορο και τους φρουρούς του . Κάποιος , σύμφωνα με το έθιμο , πρέπει να κλέψει το δοχείο με το σιτάρι και να το πετάξει ψηλά . Αν το δοχείο πέσει ανάποδα , η χρονιά θα είναι ανάποδη . Αν πέσει κανονικά , η σοδειά θα είναι καλή .

Μετά γίνεται ο θέρος . Με τα δρεπάνια , όπως τότε . Οι θεριστές ξαπλώνονται , ο ένας πάνω στον άλλο και σχηματίζουν θημωνιές .

Ύστερα γίνεται το αλώνισμα με τη ντουκάνα ( εργαλείο που χρησιμοποιούσαν στο αλώνι , για να ξεχωρίζει το σιτάρι από τα στάχυα ) . Η ντουκάνα σέρνεται από ζώα , όμως στη γιορτή τη σέρνουν άνθρωποι , για να θυμούνται όλοι τη σκληρή εκμετάλλευση από τους Τούρκους .

Κλείνει έτσι ο κύκλος των γεωργικών εργασιών .

Μετά , στα παλιότερα χρόνια , γινόταν παλαίστρα , άθλημα συνδεδεμένο με τη ζωή
των κατοίκων όλης της Θράκης , από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα .

Σε κάποια χωριά της περιοχής μας γίνονταν και γαϊδουροδρομίες .

Μετά την παλαίστρα άρχιζε το γλέντι με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια , με τις γκάιντες και άφθονο κρασί και ούζο .

Read more...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...