Σούρβα

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς , όπως σ` όλη την Ελλάδα , τα παιδιά έλεγαν τα κάλαντα . Ιδιαίτερο έθιμο στην περιοχή της Θράκης ήταν η σούρβα και γινόταν ανήμερα την Πρωτοχρονιά .

Πάνω σε ένα χλωρό κλαδί κρανιάς έβαζαν πολύχρωμες κλωστές .
Αυτό το στολισμένο κλαδί ήταν η σούρβα .
Κάθε παιδί με τη σούρβα στο χέρι και μαζί με άλλα παιδιά , παρέες-παρέες , το πρωί  της Πρωτοχρονιάς , γύριζαν το χωριό και επισκέπτονταν όλα τα σπίτια .
Στην είσοδο του σπιτιού τα παιδιά , χτυπώντας με τη σούρβα τους νοικοκυραίους στη ράχη ,  έλεγαν :

                                     Σούρβα σούρβα
                                     κι του χρον`
                                     κι τ` Αγίου Βασιλείου
                                     χρόνια πουλά

Οι νοικοκυραίοι κερνούσαν και φίλευαν τα παιδιά .
Οι βαφτιστικοί και οι βαφτιστικές ( τα αδεξίμια ) πήγαιναν στο νονό ή στη νονά , για να τους κάνουν σούρβα.
Ο νονός ή η νονά έδινε γλυκά και δώρα στα παιδιά .
Το χτύπημα της σούρβας στη ράχη γινόταν για να μεταδοθεί η δύναμη του χλωρού δέντρου , που έκρυβε μέσα του την αναγέννηση, στον επισκεπτόμενο , για υγεία και ευτυχία .
Η λέξη σούρβα προέρχεται από την κρανιά , που σε πολλά μέρη της Θράκης
ονομάζεται σουρβιά .

Read more...

Καμήλα

Την παραμονή των Χριστουγέννων , άλλη παρέα παλληκάρια , όχι αυτή ή αυτές που τραγουδούσαν τα κάλαντα , γυρνούσε το χωριό με την καμήλα , όλη τη νύχτα , μέχρι το πρωί .
Η καμήλα κατασκευαζόταν με βάση μια ξύλινη σκάλα . Στις άκρες της στερέωναν
λυγισμένες βέργες , συνήθως από μουριά . Πάνω σ` αυτό το σκελετό
έβαζαν κουρελούδες , τσουβάλια , κουβέρτες , υφάσματα.
Για λαιμό της καμήλας έβαζαν ένα ξύλο τυλιγμένο με δέρμα και για κεφάλι ένα κρανίο
από πρόβατο . Στο λαιμό έδεναν ένα σκοινί που το κουνούσε το πρώτο από τα παλληκάρια
που στήριζε την καμήλα και ήταν σαν να άνοιγε η καμήλα το στόμα της .
Για ουρά έβαζαν μια λωρίδα από προβιά με φούντα από μαλλιά .
Στο λαιμό κρεμούσαν μια κουδούνα .
Δυο παλληκάρια στήριζαν την καμήλα και προσάρμοζαν το βήμα τους
παριστάνοντας το περπάτημα της καμήλας .
Ο καμηλάρης είχε μαυρισμένο πρόσωπο ( σαν Αράπης )
και φορούσε ποτούρια .
Δυο ή τρία παλληκάρια μάζευαν και κουβαλούσαν αυτά που έδιναν
οι νοικοκυραίοι : λουκάνικα , μπριζόλες , κρεατικά εν γένει , αλλά και πίτες ,
γλυκά , ό,τι φίλευαν τα παλληκάρια . Τα έβαζαν μέσα στους χεμπέδες , μεγάλα δισάκια
από χοντρό , ανθεκτικό ύφασμα .
Μαζί με την καμήλα υπήρχαν πάντα όργανα : γκάιντα , ζουρνάς , ντέφι με καστανιέτες ( ζίλια ).
Στην αυλή του σπιτιού τα όργανα έπαιζαν κάποιο σκοπό και η καμήλα χόρευε .
Ο καμηλάρης με τη βέργα στο χέρι έκανε πως έδερνε την καμήλα ή τη δάταζε .
Η συνηθισμένη διαταγή προς την καμήλα ήταν : γκια καμήλα , γκια
Οι νοικοκυραίοι φίλευαν τα παλληκάρια , άλλοι ( οι λιγότεροι εκείνες τις εποχές )
τους έδιναν λεφτά , άλλοι έδιναν ψωμιά , καλοζυμωμένα από φαρίνα .
Η περιοδεία κρατούσε μέχρι το πρωί , ανεξάρτητα από το αν χιόνιζε , έβρεχε , έκανε κρύο .

Μετά τη λειτουργία των Χριστουγέννων , τα παλληκάρια έστηναν πάγκους μπροστά
στην εκκλησία και πουλούσαν τα ψωμιά που είχαν μαζέψει όλη τη νύχτα .
Τα κρεατικά που μάζεψαν τα έτρωγαν στο γλέντι που γινόταν στα μαγαζιά
την ίδια μέρα , την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων δηλαδή . Τη δεύτερη μέρα , όπως αναφέραμε
ήδη σε προηγούμενο δημοσίευμα , γλεντούσαν τα παλληκάρια που τραγουδούσαν τα κάλαντα .

Τι συμβολίζει η καμήλα ; Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι συμβολίζει τους Μάγους με τα δώρα
που πήγαν με τις καμήλες να προσκυνήσουν το Χριστό .
Σύμφωνα με μια άλλη άποψη , το έθιμο της καμήλας σατιρίζει το φοροεισπράκτορα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας που πήγαινε στα χωριά για να εισπράξει το φόρο για το σουλτάνο .
Το έθιμο αυτό γιορταζόταν στη Θράκη το δωδεκαήμερο . Στα πιο πολλά χωριά γινόταν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και συμβόλιζε τον ερχομό του Αι Βασίλη , που ταξίδευε με την καμήλα , γιατί εκείνα τα χρόνια έλειπαν τα συγκοινωνιακά μέσα .
Σε κάποια χωριά που μένουν πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία , το έθιμο της καμήλας αναπαριστάνεται την Αποκριά

Read more...

Κάλαντα Χριστουγέννων 4

Μόλις τελείωναν τα κάλαντα , ο μαρμάρ`ς κερνούσε το νοικοκύρη και του έλεγε τα παρακάτω :

- Ήρθαμι στουν αφέντη μας τουν πουλιχρουνιμένου
μας έδουσι ένα φούρνου ψουμιά
κι άλλα τόσα φλουριά .
Όσα άστρα απ` τουν ουρανό κι φύλλα απ` τα δέντρα ,
τόσα καλά να τ` δώσ` Θεός .
Χέρ` να μην τουν πουνάει ,
πουδάρ` να μην τουν πουνάει ,
κιφάλ` να μην τουν πουνάει ,
καρδιά να μην τουν πουνάει .
Πέτι παλληκάρια μ` αμήν
                    
- Αμήν !

Σ` αυτό το σπίτι που `ρθαμι
πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
χίλια χρόνια να ζήσει

Ακολουθούσαν τα κεράσματα και τα φιλέματα

Τα κάλαντα τα έλεγαν είτε στην είσοδο του σπιτιού , είτε μέσα στο σπίτι , όπως και τις ευχές που αναφέραμε παραπάνω .
Πάντα ένα από τα παλληκάρια συνόδευε με ντέφι που γύρω-γύρω είχε καστανιέτες ( ζίλια ) .

Συνήθως , όταν ο νοικοκύρης έβαζε τα παλληκάρια μέσα στο σπίτι , αν

 στο σπίτι υπήρχε ελεύθερη κοπέλα , λέγονταν άλλοι στίχοι αν ήταν ξανθιά και άλλοι αν ήταν μελαχρινή .

Φυσικά , υπήρχαν και ανάποδες καταστάσεις : κάποιες φορές τύχαινε κάποιος νοικοκύρης
που ήταν σπαγγοραμένος ή δεν άνοιγε την πόρτα . Τότε " εισέπραττε "  τα ανάλογα :

Εσένα πρέπ` αφέντη μου
τουρμπάς μι δεκανίκι
να σι τραβάνε τα σκυλιά
κι πέντι -δέκα λύκοι

Την κόρη σου την όμορφη
βάλτηνα στου ζεμπίλι
κι κρέμασέ τηνα ψηλά
να μην την τρών` οι ψύλλοι

Αν ήταν γυναίκα η νοικοκυρά :

Μουρή αρκούδα μαλλιαρή
μι μαλλιαρά πουδάρια
αν σι βαστάει η ........ σου
έβγα στα παλληκάρια

Μουρή ψειριάρου , ψειριαρού
κι ψειρουκουνιδιάρα
που βάζεις πέντι δάχτυλα
κι βγάζις δέκα ψείρις

Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων τα παλληκάρια κερνούσαν τον κόσμο στην εκκλησία
του χωριού και αργότερα , την ίδια μέρα , πήγαιναν στο φυλάκιο της  γέφυρας
και κερνούσαν τους φαντάρους .

Read more...

Κάλαντα Χριστουγέννων 3

- Να τα πούμι ;
- Να τα πείτι , να τα πείτι ...

Χριστός γεννιέται χαρά στον κόσμο
χαρά στον κόσμο στα παλληκάρια
Σαράντα μέρες σαράντα νύχτες
η Παναγιά μας κοιλοπονούσε
Κοιλοπονούσε παρακαλούσε
τους αποστόλους τους αρχαγγέλους
κι οι αποστόλοι μαμές γυρεύουν
κι οι αρχαγγέλοι για μύρο τρέχουν
κι ως που να πάνε κι ως που να έρθουν
η Παναγιά μας ξελευτερώθη
Μέσα στις δάφνες μεσ` στα λουλούδια
κάνει τον ήλιο και το φεγγάρι
Χριστός γεννιέται σαν ήλιος λάμπει
σαν ήλιος λάμπει σαν νιο φεγγάρι

Τα κάλαντα αυτά  τραγουδιούνταν σ` όλη τη Θράκη , με ελαφρές παραλλαγές .
Στους στίχους τους αξίζει να προσέξουμε ότι η Παναγία παρουσιάζεται σαν
μια οποιαδήποτε θνητή γυναίκα που κοιλοπονάει για να γεννήσει το παιδί της
και στη συνέχεια σαν μια οποιαδήποτε λεχώνα που μόλις έχει γεννήσει .
Στη συνείδηση του λαού η Παναγία είναι πάντα η ιδανική τρυφερή μητέρα .

Read more...

Καλές Γιορτές !

Εύχομαι σε όλες τις Μαρασιώτισες

και σε όλους τους Μαρασιώτες ,

στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ,

αλλά και στις φίλες και στους φίλους ,

που δεν είναι από το χωριό ,

αλλά μας αγαπούν και μας σκέφτονται

        Καλές Γιορτές

           Καλή Χρονιά

         Υγεία και Ευτυχία !

Read more...

Κάλαντα Χριστουγέννων 2

Στην αυλή του σπιτιού , περιμένοντας να ανοίξει η πόρτα , τα παλληκάρια τραγουδούσαν :

Άνοιξι πόρτα μ` άνοιξι
πόρτα μου καναρένια
έχω δυο λόγια να σου ειπώ
κι εκείνα ζαχαρένια

Ποιος είσ` εσύ ν` ανοίξω εγώ
ν` ανοίξω να `μπεις μέσα

Εγώ είμαι που σου έστειλα
στου μαντιλάκ` διμένα
τα μήλα , τα δαμάσκηνα
τα τρουφαντά κιράσια

Επίσης λέγονταν και οι παρακάτω στίχοι :

Εμείς εδώ δεν ήρθαμι
να φάμι κι να πιούμι
μόνο σας αγαπούσαμι
κι ήρθαμι να σας δούμι


Αν υπήρχε ελεύθερη κοπέλα στο σπίτι , λέγονταν τα παρακάτω :

Έβγα ερωτευμένη μου
κι ήρθα στο μαχαλά σου
για να σε ιδω για να με ιδεις
να βάλεις τα καλά σου

Απόψε την κιθάρα μου
τη στόλισα κορδέλες
κι ήρθα να πω τα κάλαντα
στις όμορφες κοπέλες

Οι στίχοι αυτοί μπορεί να παραλλάσσονταν ελαφρά ,
ανάλογα με τα πρόσωπα , τη διάθεση της στιγμής , την όρεξη για πειράγματα .
Η βασική τους όμως μορφή ήταν αυτή .
Στην περιοχή μας , ανάμεσα στο Ορτάκιοι και στην Αδριανούπολη , η βασική μορφή στα λόγια , τόσο στα κάλαντα όσο και σ` αυτά που λέγονταν
πριν και μετά από τα κάλαντα , είναι ίδια .
Βέβαια υπήρχαν πάντα παραλλαγές από χωριό σε χωριό ,
τόσο στα λόγια , όσο και στο μουσικό ήχο .

Read more...

Κάλαντα Χριστουγέννων 1

Την παραμονή των Χριστουγέννων τα παλληκάρια του χωριού γυρνούσαν όλο το χωριό παρέες - παρέες , πήγαιναν σ` όλα τα σπίτια και έλεγαν τα κάλαντα μέχρι τα ξημερώματα .
Σε κάθε παρέα το γενικό πρόσταγμα είχε ο μαρμάρ`ς , ο πιο ευπαρουσίαστος , με την καλύτερη και δυνατότερη φωνή και ο πιο χωρατατζής ( ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να είναι ) . Στα χέρια του είχε την τσότρα με το κρασί , για να κερνάει τους νοικοκυραίους . Όλα τα παλληκάρια φορούσαν τραγιάσκες , φουλάρι στο λαιμό και λουλούδι στο πέτο .
Στο δρόμο , βγαίνοντας από το ένα σπίτι για να πάνε στο άλλο  , τα παλληκάρια τραγουδούσαν :

Πα` βγενικό κι αν βγήκαμι
σ` αρχοντικό θα πάμι
θα πάμι στουν αφέντη μας
τουν πολυχρονεμένου
που `χει τα σπίτια τα ψηλά
με τα πολλά παρμάκια
για να τ` ανέβω δεν μπορώ
και πίνω τα φαρμάκια.

Read more...

Πανηγύρι 2009

Η λιτανεία της εικόνας της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος
5 Αυγούστου 2009

Read more...

Καλώς ήλθατε

αφού καταφέρατε να περάσετε το ποτάμι ...
τον παλιό καλό ( ; ) καιρό
το να περάσεις το ποτάμι δεν ήταν
ούτε εύκολο , ούτε δεδομένο ...

καλωσήλθατε , λοιπόν , στο Τρίγωνο

Read more...

Μια εικόνα από τον Άρδα

Φωτογραφία από το παρκάκι δίπλα στη διάβαση

Read more...

Το φυλάκιο του χωριού μας

                ΕΦ 50

Read more...

Βαρβάρα : ένα έθιμο του χωριού μας

"Βαρβάρα"

Ενα από τα έθιμα που συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα είναι η "βαρβάρα".Γίνεται κάθε χρόνο για την ημέρα της γιορτής της αγίας Βαρβάρας στις 4 Δεκεμβρίου.
Το έθιμο είναι η παρασκευή ενός γλυκού θα μπορούσε να το πει κανείς που η βάση του είναι το σιτάρι.Ηδη απο τις προηγούμενες μέρες το σιτάρι τσακιζόταν στο χαβάνι απλωνόταν να στεγνώσει στη συνέχεια έβγαζαν τα χνούδια ώστε να μείνει καθαρό και κάτασπρο,ακολουθούσε το βράσιμο για ώρες πάνω στη φωτιά της ξυλόσομπας.Μέσα στην κατσαρόλα όπου έβραζε το σιτάρι έβαζαν επίσης ξερά κουκιά,φασόλια άσπρα,σύκα,σταφίδες.Αφού έβραζαν όλα μαζί στη συνέχεια την άφηναν να κρυώσει και γινόταν σαν χυλός.Την ημέρα της γιορτής έκοβαν κομμάτια τα έβαζαν σε ένα μπώλ και βάζοντας ζεστό νερό,ζάχαρη και κανέλα ήταν έτοιμο το γλυκό .
Πρωί πρωί ανήμερα της γιορτής έπρεπε η νοικοκυρά του σπιτιού να στείλει "βαρβάρα" στην πεθερά της ,στη μάνα της και τα παιδιά να πάνε στη νονά τους.
Θυμάμαι μικρό παιδί να με ξυπνάει η μάνα μου αχάραγα να γεμίζει το μπακιρτσάκι με "βαρβάρα" και να ξεκινώ από το σπίτι να πάω στης νονάς μου που έμενε στην άλλη άκρη του χωριού.Εκεί με φίλευαν και αφού άδειαζαν το μπακιρτσάκι μου το γέμιζε η νονά με τη δική της "βαρβάρα".
H "βαρβάρα" θυμίζει πολύ το ασουρέ των Τούρκων,αν και αυτοί βάζουν σπόρους ροδιού,ξερά βερύκοκα,φιστίκι Αιγίνης από πάνω και διάφορα άλλα .Σίγουρα το έθιμο ήρθε από την Ανατολή , τώρα ποιός το πήρε από ποιόν δε νομίζω να έχει και τόση σημασία.
Επειδή η "βαρβάρα" έχει βάση το σιτάρι,σε μέρη που δεν τη φτιάχνουνε έχουν την εντύπωση ότι είναι ένα είδος κόλλυβων,αυτό βέβαια δεν ισχύει.Μόλις προχτές ανήμερα της γιορτής της αγίας Βαρβάρας κι ενώ καθόμουνα σε ένα καφέ της Θεσσαλονίκης στο διπλανό τραπέζι κάποιες κυρίες συζητούσαν για αυτό το "περίεργο" πράγμα που λέγεται "βαρβάρα" και που κάποιος πρόσφερε σε κάποια από αυτές και αυτή δεν το δέχτηκε γιατί δεν ήθελε να φάει κόλλυβα.Αν ήξερε τι έχανε...

Στη φωτογραφία είναι το ασιουρέ,μια και δεν έχω φωτογραφία από "βαρβάρα".
Επίσης τη μέρα της γιορτής έλεγαν και το εξής μασάλι:
"Η Βαρβάρα βαρβαρίσ`,ο Σάββας σαβανίσ` κι ο Αη Νικόλας παραχών`."
Θεωρούσαν ότι τη μέρα του Αη Νικόλα σίγουρα θα χιονίζει και μάλιστα πάρα πολύ.

Read more...

Μαράσια - Βαλκανικοί πόλεμοι

Μαράσια και Ιστορία
Ενα άλλο ιστορικό γεγονός που έγινε λίγο πιο κάτω από τη σιδηροδρομική γέφυρα των Μαρασίων από αυτά που μένουν στην άκρη των μεγάλων γεγονότων της ιστορίας αλλά δεν παύουν να αποτελούν ιστορικά γεγονότα είναι και το εξής:
Στις 7 Ιουλίου 1913 οι Βούλγαροι που έφευγαν μπροστά στους επανερχόμενους Τούρκους έβαλαν φωτιά στις αποθήκες τροφίμων στο Καραγάτς γιατί δεν μπορούσαν να τα μεταφέρουν μαζί τους.Μερικοί όμως Ελληνες του προαστείου εκείνου,κατόρθωσαν να διασώσουν μέσα από τις φλόγες λίγους σάκκους αλεύρων.Την επομένη όμως Βούλγαροι άτακτοι επωφελούμενοι από την αδράνεια των Τούρκων που δεν προήλασαν προς το Καραγάτς γύρισαν σε αυτό και συνέλαβαν 45 Ελληνες του προαστείου αυτού και γειτονικών χωριών και αφού τους έδεσαν κατα τετράδες πισθάγκωνα με ακιδωτό σύρμα,τους έριξαν στον ποταμό Εβρο λίγο πιο κάτω από την σιδηροδρομική γέφυρα των Μαρασίων,όπου και πνίγηκαν όλοι εκτός από έναν.
(Από το βιβλίο τουΑγγελου Γερμίδη: Εβρος ,ο ποταμός της Θράκης Θεσσαλονίκη 1977)

Read more...

Άποψη του χωριού

από τον κάμπο του Άρδα

Read more...

Ιστοσελίδα - εφημερίδες - ραδιόφωνο

Στην ιστοσελίδα προσθέσαμε δύο ακόμα σελίδες : Εφημερίδες , απ` όπου μπορούμε να ενημερωνόμαστε από τις τοπικές εφημερίδες για τα νέα της περιοχής και της Θράκης γενικότερα και Ραδιόφωνο για ακρόαση τοπικών ραδιοσταθμών
( και όχι μόνο ) μέσα από το Διαδίκτυο .
Καλό διάβασμα και καλή ακρόαση !

Read more...

Μια εικόνα από τον Έβρο

     τα δίχτυα του ψαρά ...

Read more...

Μαράσια - πληθυσμός

Πληθυσμός των Μαρασίων

Ο Γάλλος Synvet στο βιβλίο του "Tables Ethnographigues de la Turquie d` Europe" αναφέρει με λεπτομέρεια τα χωριά και τις πόλεις της Μητροπόλεως της Αδριανούπολης κατά το έτος 1877.
Σε αυτόν λοιπόν τον κατάλογο τα Μαράσια φαίνεται να έχουν 350 κατοίκους.

Σε έκθεση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Ανατολικός Αστήρ" στις 14 Νοεμβρίου 1884
αναφέρεται ότι στα Μαράσια έμεναν 20 Ελληνόφωνες οικογένειες και 70 Βουλγαρόφωνες,
υπήρχε 1 σχολείο όπου φοιτούσαν 40 μαθητές,υπήρχε 1 δάσκαλος και δαπανούνταν για το σχολείο 2500 γρόσια.

(Από το βιβλίο του Στ.Β.Ψάλτη "Η Θράκη και η δύναμις του εν αυτή ελληνικού στοιχείου"
εν Αθήναις 1919)

Read more...

Άρδας - διάβαση

Πόσους πόντους νερό έχει σήμερα ;

Read more...

Το πρόβλημα της συγκοινωνίας με το τρένο

Είναι σε όλους μας γνωστό ότι η συγκοινωνία για το χωριό μας είναι το τρένο . Δεν υπάρχουν λεωφορεία , ίσως επειδή το ΚΤΕΛ κρίνει το δρομολόγιο ασύμφορο . Όλοι ξέρουμε επίσης ότι εδώ και τέσσερα χρόνια η συγκοινωνία με το τρένο είναι προβληματική . Από τη μια η ανακαίνιση της γραμμής , από την άλλη η οικονομική στενότητα οδήγησαν τον ΟΣΕ σε περιορισμό , πλήρη κατάργηση και πάλι περιορισμό των δρομολογίων .


Σήμερα υπάρχουν τρία δρομολόγια την ημέρα . Για να πας το πρωί στην Ορεστιάδα ( που είναι και το πιο απαραίτητο ) πρέπει να πάρεις το τρένο στις 6 το πρωί . Γίνεται αμέσως κατανοητό ότι δεν είναι εύκολο , ιδιαίτερα το χειμώνα . Για να γυρίσεις , πρέπει να πάρεις το τρένο στις 16.21 . Τρομερό χάσιμο χρόνου .

Δυστυχώς , δεν έχουν όλοι αυτοκίνητο , ούτε είναι εύκολο να βρίσκουν όταν το χρειάζονται .Γι` αυτό κάθε μέρα τα ταξί πάνε κι έρχονται . Με τις σημερινές τιμές το ταξί ( πήγαινε-έλα ) κοστίζει 50 ευρώ .

Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είναι συνταξιούχοι . Μια σύνταξη δεν αντέχει τέτοια έξοδα . Πολλοί όμως πρέπει να πάνε στο γιατρό , να κάνουν εξετάσεις αίματος , πέρα από την αγορά και τα μαγαζιά . Όλα αυτά πρέπει να γίνουν αναγκαστικά πρωινές ώρες . Αν δεν μπορούν να βρουν ΙΧ , η επόμενη επιλογή είναι το ταξί .

Ο Δήμος Τριγώνου έβαλε λεωφορείο την Τρίτη για την Ορεστιάδα ( για το παζάρι ) και την Παρασκευή για τα Δίκαια ( επίσης για το παζάρι ) . Τι γίνεται όμως τις υπόλοιπες μέρες ;

Εμείς , μέσα από αυτή τη σελίδα , ζητούμε από τον ΟΣΕ να ενδιαφερθεί γι` αυτούς τους ανθρώπους , που οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι . Να λύσει το πρόβλημα . Πώς ;

Nα βάλει ένα τοπικό δρομολόγιο που θα φτάνει στην Ορεστιάδα γύρω στις 8 το πρωί , για να μπορεί ο κόσμος να κάνει τη δουλειά του και ένα τοπικό δρομολόγιο το μεσημέρι , γύρω στις 2 , για να μπορεί να επιστρέψει , χωρίς να τρώει όλη του τη μέρα στην Ορεστιάδα .

Αν θέλετε να βοηθήσετε αυτήν την προσπάθεια , στείλτε ( ως σχόλιο σ` αυτήν την ανάρτηση ) το ονοματεπώνυμο , το όνομα του πατέρα σας και τον τόπο κατοικίας σας ( παράδειγμα : Παπαδόπουλος Ιωάννης του Χρήστου , Αθήνα ) .  Ο κατάλογος που θα σχηματιστεί θα σταλεί στον ΟΣΕ , αλλά και σε άλλους φορείς , για να λυθεί το πρόβλημα .

Περιμένουμε την ανταπόκρισή σας .

Read more...

Ιστοσελίδα του χωριού

Η ιστοσελίδα μας http://www.marassia.gr/ βγήκε στο Ίντερνετ . Καλορίζικη !

Στο blog προσθέσαμε ένα νέο link : Χώρος Συζήτησης . Όποιος θέλει να γράψει κάτι , να στείλει μήνυμα , μπορεί να το στείλει απευθείας και αυτό θα φανεί αμέσως . Έτσι μπορεί να γίνεται διάλογος

άμεσα , χωρίς καθυστέρηση . Πιστεύουμε ότι με αυτό τον τρόπο η επικοινωνία ανάμεσά μας θα είναι

ευκολότερη και αμεσότερη .

Read more...

Βασιλική Λαμπίδου - η κυρά των Μαρασίων

Μια γέφυρα μόλις 100 μέτρων - στο φυλάκιο Μαρασίων- χωρίζει Έλληνες και Τούρκους. Νέοι υπηρετούν την θητεία τους. Η γιαγιά της περιοχής, η γιαγιά όλης της Ελλάδας.

Το videaki είναι από την εκπομπή του Σκαϊ "Γυρίσματα" αφιερωμένο στην Μαρασιώτισα Βασιλική Λαμπίδου.

Read more...

Ευχαριστήριο

Θερμές ευχαριστίες στο φίλο μας τον Άγγελο από την Έδεσσα . Χωρίς τη βοήθειά του και το μεγάλο ενδιαφέρον που έδειξε και δείχνει , τόσο το blog ,
όσο και η ιστοσελίδα θα ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση . Και πάλι ευχαριστούμε θερμά .

Read more...

Οδική στα χωριά του Έβρου

Είναι ένα ταξιδάκι με λεωφορείο στα χωριά του Έβρου, από Μαράσια δεν περνάει, φτάνει ως το Ορμένιο. Σκέφτηκα ότι ίσως κάποιοι , ειδικά αυτοί που μένουν στο εξωτερικό και δεν πηγαίνουν συχνά στο χωριό, ίσως βρουν κάτι γνωστό, γι΄αυτό και το δημοσίευσα.

Read more...

Ιστορία : Μαράσια - αρχή

Τα Μαράσια είναι από τα πιο παλιά χωριά της περιοχής και αναφέρεται σε βακουφικα έγγραφα από τη εποχή του Μουράτ του Β(1421-1451),σε κάποιες πηγές αναφέρεται ως Λόγγος.Σε έγγραφο του 1528 το χωριό Meras ή Maras,σημερινά Μ αράσια αναφέρεται πως είχε χριστιανικό πληθυσμό.

Η πληροφορία πάρθηκε από το βιβλίο "Τρίγωνο, η Μεσοποταμία του Έβρου" του Θεόδωρου Κυρκούδη μια έκδοση του Δήμου Τριγώνου 2004.

Read more...

Ιστορία : Μαράσια - Βαλκανικοί πόλεμοι

Στο βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1919 με τίτλο "Η Μαύρη Βίβλος διωγμών και μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού"από το οικουμενικό πατριαρχείο αναφέρεται:
Μαράσια:το χωρίον τούτον κατεστράφη τέλεον κατά τον βαλκανικόν πόλεμον.

Read more...

Μαράσια - Αδριανούπολη

Οι απέναντι

Read more...

Ιστορία : Μια μαρτυρία για το χωριό

Μια μαρτυρία για το χωριό : Γάλλος ταξιδευτής του 19ου αιώνα

σελ. 281
Από το Τσιρμέν στην Αδριανούπολη
Ο δρόμος ακολουθεί την όχθη του ρέματος του Τσιρμέν ( Ορμένιο ) και στη συνέχεια την όχθη της Μαρίτσας , που τη διασχίζεις με πορθμείο , δέκα λεπτά από το Μαράς ( Μαράσια ) . Γέφυρα στην Τούντζα ανάμεσα στο προάστιο (σ.μ. το Γιλντιρίμ ) και την πόλη . Κανένα ρέμα δε χύνεται στη Μαρίτσα ανάμεσα στο Τσιρμέν και στο Μαράς . Λόφοι σαν οροπέδια φαίνονται ανάμεσα στο Τσιρμέν και το Καδή-κιόι ( Δίκαια ) . Πέρα από αυτό το χωριό , προεξοχές του εδάφους και στρογγυλά χαμηλά υψώματα σχηματίζουν , στα δεξιά του δρόμου , λόφους , που το ύψος τους ανεβαίνει αρκετά γρήγορα .
Μετά το Ουρεΐς ( Δίλοφος ) οι λόφοι παρουσιάζουν πλαγιές πιο ομαλές και μοιάζουν να αναγγέλουν μια κάποια αλλαγή του εδάφους .

σελίδα 350
Ανάμεσα στο Καραγάτς και στο Μαράς , αργιλώδεις αμμουδιές με μαρμαρυγία , πρόσφατες προσχώσεις
Στο Μαράς , λόφοι που χωρίζουν τον Άρδα από τη Μαρίτσα . Σε κάποια σημεία το έδαφος είναι αργιλώδες και κατάλληλο για να φτιάχνουν κεραμίδια . Πλαγιές ελαφρά επικλινείς .

σελίδα 487
Ο ρους του Άρδα σχηματίζει τη βάση ενός τριγώνου του οποίου οι πλευρές ορίζονται από τον Άρδα και τη Μαρίτσα και η κορυφή του βρίσκεται στο Μαράς , χωριό που βρίσκεται στη συμβολή των δυο ποταμών , δυτικά της Αδριανούπολης .

Αύγουστος Βικενέλ , Ταξίδι στην Ευρωπαϊκή Τουρκία : φυσική και γεωλογική περιγραφή
Παρίσι , 1868

Read more...

Κοιλάδα του Άρδα

Η κοιλάδα του Άρδα

όπως φαίνεται πάνω από την αποθήκη του χωριού

στη μέση ο διεθνής δρόμος Ε85

στο βάθος το ύψωμα " Χίλια " , κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία

Read more...

Επιτάφιος

Επιτάφιος 2009

Read more...

Κάλαντα

Τα " παλληκάρια " μας

Κάλαντα Χριστουγέννων

24 Δεκεμβρίου 2008

Read more...

Μαράσια - Έβρος - Αδριανούπολη

Μαράσια - ποταμός Έβρος - Αδριανούπολη

Φωτογραφία
από το λόφο " Μπεκτσή- Τεπέ "
22 Αυγούστου 2009

Read more...

Ο σιδηροδρομικός σταθμός

Ο σταθμός του τραίνου

Ένα σημείο γεμάτο αναμνήσεις για όλους μας .....

Read more...

Καλωσήλθατε στο ιστολόγιό μας

Καλωσήλθατε
Αυτό το ιστολόγιο (blog) δημιουργήθηκε για την επικοινωνία των απανταχού Μαρασιωτών, αλλά και όσων θέλουν να συμμετάσχουν στην κοινότητά μας .

Read more...