ΜΑΡΑΣΙΑ ΕΒΡΟΥ: Απριλίου 2010

Σιδηροδρομική γραμμή Πύθιο - Καραγάτς - Μαράσια - Βουλγαρία

Μέχρι το 1976 , η σιδηροδρομική γραμμή Κωνσταντινούπολη-Αδριανούπολη-Φιλιππούπολη-Σόφια περνούσε από το ελληνικό έδαφος . Έμπαινε στην Ελλάδα στο Πύθιο , μετά τη Νέα Βύσσα έμπαινε στην Τουρκία ( στη ζώνη του Καραγάτς ) ξαναέμπαινε στην Ελλάδα ( Μαράσια ) και μετά το Ορμένιο έμπαινε στη Βουλγαρία ( Σβίλενγκραντ ) .

Μετά την κρίση και την εισβολή στην Κύπρο , λόγω της έντασης των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας , οι Έλληνες έκαναν δική τους γραμμή ( Βύσσα-Καστανιές – Μαράσια ) , παρακάμπτοντας τη ζώνη του Καραγάτς , και οι Τούρκοι δική τους γραμμή ( Ουζούν Κιοπρού - Αδριανούπολη – Σβίλενγκραντ ) .

Με ποιο καθεστώς λειτουργούσε η γραμμή που περνούσε από το τουρκικό έδαφος ( Καραγάτς ) ;

" Σύμφωνα με το άρθρο 107 της Συνθήκης της Λωζάννης , έγινε μια επιτροπή που αποτελούνταν από ένα πρόεδρο , που όριζε η Κοινωνία των Εθνών ( η παλιά μορφή του σημερινού ΟΗΕ ) , από έναν Έλληνα και από έναν Τούρκο .

Η επιτροπή ανέλαβε την εποπτεία και την επίβλεψη του τμήματος των Ανατολικών Σιδηροδρόμων από Κούλελι Μπουργκάς ( Πύθιο ) μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα ( Μουσταφά Πασά , σημερινό Σβίλενγκραντ ) .

Η εποπτεία αυτή αφορά την ελεύθερη , χωρίς τέλη ή έλεγχο διαβατηρίων ή διατυπώσεις κυκλοφορία ή διαμετακόμιση των ταξιδιωτών και των εμπορευμάτων .

Αυτό το τμήμα της γραμμής ονομάζεται Ζώνη ή γραμμή της επιτροπείας .

Η επιτροπή έχει καταρτίσει κανονισμό της εποπτείας από τον Αύγουστο του 1924 .

Έδρα της επιτροπής είναι η Κωνσταντινούπολη . Έχει γραφείο στο Καραγάτς .

Η διαρκής επιτήρηση της γραμμής εξασφαλίζεται από έναν ελεγκτή ουδέτερης εθνικότητας .

Η επιτροπή δεν έχει δικαιοδοσία στα τοπικά τρένα που περνούν μόνο από το ελληνικό έδαφος και στις στρατιωτικές μεταφορές .

Κάθε τμήμα της γραμμής , ανάλογα με το έδαφος που βρίσκεται , ελέγχεται απόλυτα από το αντίστοιχο κράτος . Το ίδιο και τα τοπικά τρένα , εφόσον δεν βγαίνουν από τα όρια του κράτους αυτού .

Επιτρέπεται , με απλή ανοχή και μόνο , η διέλευση από αυτή τη γραμμή μεμονωμένων στρατιωτικών του γειτονικού κράτους ( της Τουρκίας ) , με τον ίδιο τρόπο , όπως γίνεται και με τους ιδιώτες .

Απαγορεύεται στρατιωτική μεταφορά πάσης φύσεως . Αυτή η απαγόρευση μπορεί να αλλάξει μόνο μετά από ειδική συμφωνία ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα κράτη ( Ελλάδα-Τουρκία ) .

Η διαμετακόμιση ( τράνζιτ ) αφορά αποκλειστικά και μόνο το εμπόριο και τους ιδιώτες , όπως σαφώς ορίζεται στο άρθρο 107 της Συνθήκης της Λωζάννης " .

Χρήστος Καράσσος , Η Ανατολική Θράκη – Στρατιωτική γεωγραφία , Αθήνα 1928

Μιχαλίτς

Το Μιχαλίτς είναι ένα μικρό χωριό της Βουλγαρίας , δίπλα στα σύνορα Βουλγαρίας - Τουρκίας . Στις αρχές του εικοστού αιώνα αρκετές οικογένειες από το Μιχαλίτς εγκαταστάθηκαν στα Μαράσια .

Η μικρή απόσταση ανάμεσα στα δύο χωριά , όπως φαίνεται στο χάρτη , επέτρεψε τη διατήρηση των δεσμών με την παλιά πατρίδα , τουλάχιστον μέχρι την οριστική χάραξη των συνόρων .

Το Μιχαλίτς βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Σακάρ . Ανήκει στο Δήμο του Σβίλενγκραντ . Το 2009 ο πληθυσμός του ήταν 118 άτομα ( 104 το 2001 ) .

Η Αδριανούπολη , όπως φαίνεται από τα υψώματα του Μιχαλίτς

Αξιοθέατο του Μιχαλίτς είναι μια εκκλησία σκαμμένη μέσα στα βράχια .

Κατασκευάστηκε τον 9ο - 10ο αιώνα , δύο με τρεις αιώνες πριν ο Χριστιανισμός γίνει η επίσημη θρησκεία της Βουλγαρίας .

Άλλο αξιοθέατο της περιοχής είναι ο πύργος ( 12ος - 14ος αιώνας ) που διασώζεται από το μεσαιωνικό φρούριο της Ματοτσίνα , που βρίσκεται δίπλα στο Μιχαλίτς .

Το αρχικό φρούριο είναι γνωστό ως Βούκελον . Ήταν ανάμεσα στα φρούρια που προστάτευαν την Αδριανούπολη από το Βορρά . Καταστράφηκε το 378 μ. Χ. στη μάχη της Αδριανούπολης .

Το φούριο ανακατασκευάστηκε πιθανόν από τον Τσάρο της Βουλγαρίας Μιχαήλ Σισμάν ( 1323-1330 ) . Μέρος του φρουρίου είναι και ο πύργος που σώζεται σήμερα και που έχει ύψος 18 μέτρα .