Την παραμονή των Θεοφανείων , όπως γίνεται μέχρι και σήμερα ,
ο παπάς του χωριού " φώτιζε " όλα τα σπίτια του χωριού .
Πήγαινε σε όλα τα σπίτια και τα ράντιζε με αγιασμό .
Σε κάθε σπίτι , εκτός από όλα τα δωμάτια , ράντιζε με αγιασμό
και όλους τους άλλους χώρους του σπιτιού , την αποθήκη , το στάβλο ,
το κοτέτσι , τα μηχανήματα .
Τον ιερέα συνόδευε πάντα ένας βοηθός του , συνήθως επίτροπος της εκκλησίας ,
που μάζευε αυτά που έδιναν οι νοικοκυραίοι , πίτες , γλυκά , φρούτα , χρήματα .
Ανήμερα των Φώτων , μετά τη Θεία Λειτουργία ,
όλο το εκκλησίασμα κατέβαινε στη Μαρίτσα για να ρίξουν το σταυρό .
Τα παλληκάρια που θα έπεφταν στο νερό για να πιάσουν το σταυρό
προετοιμάζονταν από πριν με τις κατάλληλες δόσεις κονιάκ στο καφενείο του Μίδια
που βρισκόταν δίπλα στη στάση του τρένου και στο ποτάμι .
Ο νικητής δεχόταν τις ευλογίες του παπά και τα συγχαρητήρια από τους παριστάμενους πιστούς .
Μετά το τέλος της εκδήλωσης , η παρέα των παλληκαριών που έπεφταν στο νερό
γυρνούσε όλο το χωριό και όλοι οι νοικοκυραίοι φίλευαν τα παλληκάρια .
Το έθιμο αυτό γινόταν κάθε χρόνο , μέχρι τη δεκαετία του `70 ,
ακόμα κι αν τα νερά της Μαρίτσας ήταν παγωμένα .
Σ` αυτή την περίπτωση έσπαγαν τον πάγο δίπλα στην όχθη ,
για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν το έθιμο .
Κάποιες φορές αυτό γινόταν κάθε χρόνο , μια και το κλίμα της περιοχής
εκείνα τα χρόνια ήταν ιδιαίτερα βαρύ .
Read more...
